Szkoła Podstawowa Integracyjna nr 21 im. Kornela Makuszyńskiego

O SZKOLE

      Dyrekcja Szkoły Podstawowej Integracyjnej nr 21 im. Kornela Makuszyńskiego

 

DYREKTOR

mgr Pater Krystyna  nauczyciel dyplomowany

przyjmuje interesantów
od poniedziałku do piątku
w godz. 9.00 - 14.00



ZASTĘPCA DYREKTORA

mgr Endruszkiewicz Ewa  nauczyciel dyplomowany

 przyjmuje interesantów
od poniedziałku do piątku
w godz. 9.00 - 14.00

Czym jest integracja?  

 

By integracja mogła odnieść sukces wymaga spełnienia określonych warunków. Planowanie i strukturalizacja oddziaływań na dziecko muszą być wystawione na konkretne bodźce stymulujące. Dziecko w naszej szkole jest zachęcane i motywowane do przejawiania własnej aktywności. Nauczyciel odgrywa w tym procesie czynną rolę, modeluje te zachowania dobrze znając potrzeby i możliwości dziecka. W tym układzie to nauczyciel wybiera i daje dziecku zadania, oczekuje że dziecko ja wykona. I tak w klasie, liczącej 18-20 dzieci każde z nich ma różne potrzeby i nauczyciel je uwzględnia. W sytuacji dziecka niepełnosprawnego, które gorzej widzi, słysz rozumie, to przecież nauczyciel nauczyciel dostosowuje zadania do możliwości dziecka, uwzględniając jego specyficzne cechy i ograniczenia. Uwzględnianie tej dziecięcej różnorodności to nowy sposób podejścia do edukacji w grupie zróżnicowanej. Nie uwzględnienie w nauczaniu tego, iż dzieci mają różne uwzględnienia językowe, fizyczne, matematyczne, komunikacyjne; stawianie wszystkim jednakowych wymagań stanowi o zaniedbaniu możliwości pedagogicznych. W grupie dzieci niepełnosprawnych też są dzieci z różnymi uzdolnieniami i pomimo swoich ograniczeń w jednej dziedzinie, mogą być dobre w innej. Ale należy też pamiętać, że brak w jednej dziedzinie może wpływać na inną, np. dziecko z trudnościami językowymi często słabiej nawiązuje kontakty z innymi. w procesie kształcenia i przy doborze zadań uwzględniamy więc potrzeby dzieci oraz powiązania między różnymi aspektami funkcjonowania dzieci, żeby nauczanie było skuteczne i wspierało ich rozwój.

Nauczyciel podkreśla wkład każdego ucznia, gdyż wykonanie nawet części zadania ma wartość.
Dużą rolę w klasach integracyjnych w naszej szkole odgrywają zajęcia o charakterze wychowawczym, które tworzą klimat i atmosferę szkoły. bo tak naprawdę szkoła jest takim miejscem, gdzie dzieci - oprócz nauki - mogą wejść ze sobą w swobodne relacje. Odnajdują wówczas swoją tożsamość i uczą się artykułować swoje potrzeby. Te żywe więzi międzyludzkie powstają z odkrycia, kim jest jedna osoba dla drugiej, rodzą się z radości jaką odnajdują dzieci we wzajemnym byciu ze sobą, z poczucia iż mogą sobie pomóc i rzeczywiście pomagają "przejść przez każdy dzień". Nauczyciele troszczą się o osobny rozwój dzieci, o prawidłowy efekt społeczny i emocjonalny. Szkoła nasza jest otwarta na współpracę z rodzicami i realizuje wiele form zachęcania do kontaktów. To rodzice są motorem zmian. Włączenie dziecka niepełnosprawnego do naszych środowisk zaczyna się od ich miłości do dziecka, od widzenia w nim unikalnych wartości, by stało się cenionym człowiekiem w życiu społecznym.

W opinii dzieci i rodziców:

  • przynosi obustronne korzyści, przełamuje wszelkie bariery dzielące jednych od drugich,
  • chroni przed izolacją
  • uczy w naturalny sposób tolerancji, wrażliwości, wyrozumiałości, serdeczności,
  • rozwija każde dziecko we wszystkich strefach: poznawczej, społecznej, emocjonalnej, fizycznej i duchowej,
  • uczy wzajemnej akceptacji w oparciu o życzliwe odnoszenie się do innych,
  • umożliwia odkrywanie swoich zainteresowań i predyspozycji, powoduje wzrost motywacji do działania, nauki, oraz dorównywania innym,
  • uczy radości z "dawania"
  • rozbudza świadomość tego, że wszyscy ludzie mają równe prawa, choć mają różne możliwości,
  • ułatwia budowanie obrazu własnej osoby,
  • daje możliwości zabawy i nauki z kolegą, który pracuje wolniej i słabiej,
  • wzbogaca wiedzę o różnych schorzeniach i sposobach postępowania z nimi,
  • pozwala zdobywać doświadczenie, że w szkole liczy się nie tylko wiedza, ale i serce,
  • łagodzi obyczaje (dzieci są mniej agresywne, obserwuje się więcej cierpliwości, taktu i kultury osobistej,
  • uczy mądrze sobie nawzajem, pomagać bez wyręczania się,
  • powoduje szersze spojrzenie na świat, większą wrażliwość na drugiego człowieka,
  • rodzi wiarę we własne siły, pomaga przełamywać bariery nieśmiałości,
  • powoduje czynne uczestnictwo w życiu klasy,
  • pomaga pozbyć się egoizmu, uczy rozumieć innych,
  • umożliwia przyswojenie pozytywnych form zachowań,
  • rozwija samodzielność, powoduje zanik niezdrowej rywalizacji na rzecz zgodnego współdziałania,
  • żadne dziecko ani jego rodzice nie muszą się martwić, że z powodu określonych niepełnosprawności czy braków dziecko zostanie wyłączone z grupy lub zaakceptowane w mniejszym stopniu.

W opinii pedagogów:

  • daje pełne możliwości traktowania indywidualnie każdego dziecka,
  • pozwala łatwo odkryć dzieci wybitnie zdolne,
  • pozwala dostosować program do możliwości i potrzeb konkretnego dziecka,
  • wzbogaca doświadczenie jako pedagoga i jako człowieka,
  • pozwala podmiotowo traktować każde dziecko,
  • eliminuje postawy litości i nadmiernej opiekuńczości na rzecz pełnej akceptacji,
  • rozwija aktywność twórczą nauczyciela, wymaga dodatkowego zaangażowania, jest bardzo czasochłonna wymusza posiadanie pomocy naukowych,
  • zmienia nasz stosunek do dzieci niepełnosprawnych, staje się on mniej tkliwy, sugeruje nie wyręczać ale mądrze wymagać,
  • zmienia styl pracy - musi on dostosować się do ucznia i jego możliwości,
  • musi być elastyczny i otwarty, liczyć się z koniecznością zmian w planie pracy danego dnia,
  • łagodzi obyczaje, łatwiej jest pracować w takiej grupie, mają w niej miejsce wzloty i upadki,
  • nie wszyscy rodzice są jednakowo zaangażowani, niektórzy są zbyt wymagający i mają niekiedy zbyt duże oczekiwania, a przecież zdarza się tak, że dzieci zdrowe opanowały materiał w stopniu zadowalającym, a dzieci niepełnosprawne osiągnęły więcej niż można się było po nich spodziewać, chociaż nie każdy to docenia,
  • praca w tak różnorodnej grupie zachęca, prowokuje do poszukiwania nowych form i metod pracy.


ZAPRASZAMY W PROGI NASZEJ SZKOŁY!

 

NASZ PATRON

Motto:

"Mądrym być to wielka sztuka, ale dobrym  - jeszcze większa"  - Kornel Makuszyński

Kornel Makuszyński urodził się 7 stycznia 1884 roku w Stryju, koło Lwowa. Pierwsze kroki literackie, to wiersze historyczne, pełne chwały polskiego oręża, które zaczął pisać, przejęty dziejami polskiej historii. Kiedy przebywał w gimnazjum lwowskim, ukochał teatr. Baczna obserwacja sceny, znajomość dzieł klasycznych i umiłowanie sztuki, zachęciły młodego gimnazjalistę do pisania krytyk teatralnych, które w przyszłości zostały wydane w tomiku pod tytułem "Połów gwiazd". Kornel Makuszyński sam pracował na swoje wykształcenie. Już jako 10-letni chłopiec opuścił dom rodzinny i poszedł "w świat nauki". Siłą własnego charakteru, zdobył wykształcenie uniwersyteckie we Lwowie, a następnie studiował na Sorbonie literaturę francuską. Pierwsze swoje książki zaczął wydawać we Lwowie, następnie w Kijowie i Warszawie. Zaczął pisać dla dorosłych, szybko zdobywając uznanie czytelników. Wydawnictwo Lwowskie, złożyło pierwszą ofertę książki dla młodzieży, l tak zaczęła się twórczość Kornela Makuszyńskiego, skierowana do serc dziecięcych:

  • "Straszliwe przygody",
  • "Po mlecznej drodze",
  • "Narodziny serca",
  • "Wesoły Zwierzyniec",
  • "Bezgrzeszne lata",
  • "O dwóch takich, co ukradli księżyc",
  • "Przyjaciel wesołego diabła",
  • " Panna z mokrą głową",
  • " Przygody Koziołka Matołka",
  • "Skrzydlaty chłopiec",
  • "Przygody Małpki Fiki-Miki",
  • "Wielka brama",
  • "Wyprawa pod psem",
  • "Awantura o Basie",
  • " Legendy krakowskie",
  • " Złamany miecz",
  • " Szatan z siódmej klasy",
  • " Szaleństwa panny Ewy",
  • " Za króla Piasta Polska wyrasta"
  • Bardzo dziwne bajki".

 

"Darowałem wam wielki skarb - Uśmiech".

 

Ostatni okres życia spędził Kornel Makuszyński w swoim domu w Zakopanem. Zmarł 31 lipca 1953 roku. Po śmierci pisarza, jego żona, Janina przekazała liczne i bogate zbiory z XVIII i XIX wieku na własność Muzeum Tatrzańskiego. Obecnie muzeum-mieszkanie nosi nazwę Muzeum Kornela Makuszyńskiego.